O książce: 1977 / Obecnie angielski pisarz Roald Dahl jest dobrze znany czytelnikom rosyjskojęzycznym. Jest dużo tłumaczona i publikowana. Ale stosunkowo niedawno było inaczej… W pierwszej połowie lat 90., podczas jednej z moich wizyt w Niemczech, mój przyjaciel i kolega z pracy opowiedzieli mi o swoim ulubionym pisarzu z dzieciństwa – Roaldzie Dahlu, i był dość zaskoczony, że w ogóle wymieniłem on Nie wiem. Następnego dnia przyniósł mi książkę po angielsku i od tej chwili wszystkie moje wieczory wypełniał nowy pisarz. Bardzo go lubiłem, zarówno za umiejętność widzenia fabuły dosłownie na każdym zakręcie drogi, jak i za lakoniczne, a jednocześnie pojemne przedstawienie, a także za jego wspaniałe poczucie humoru, ten sam angielski humor, subtelny i niemal niezauważalne. Po powrocie próbowałem znaleźć książki Dahla w sklepach i na targowiskach, ale bez skutku. Potem znalazłam czas i przetłumaczyłam kilka opowiadań moim dzieciom. I oni też je bardzo lubili. Jednak wkrótce w wyniku przeprowadzki i modernizacji komputera pod moją nieobecność wszystkie moje tłumaczenia zaginęły. I nagle, wiele lat później, zostaje odnaleziony mój rękopis, własnoręcznie wykonany notatnik – wydruki z centrum komputerowego uszyte drutem czystą stroną na zewnątrz. Zawiera także moje pierwsze tłumaczenie Roalda Dahla na język rosyjski. W ciągu kilku dni napisałem go na laptopie i umieściłem w Internecie, aby czytelnicy mogli ocenić. Niestety sam widzę wiele niedociągnięć w swoim tłumaczeniu. Bałem się na przykład, że naruszę styl autora, i starałem się trzymać tekstu niemal dosłownie, rozumiejąc, że ceną za tę trafność jest pewna utrata zdolności semantycznych. A jednak: kto potrafi to zrobić lepiej, będę się tylko cieszył. Mikołaj Borysów